De Bakfietsmoeder en de Kids – III
Begin jaren ’80 deed Laurie Anderson een treffende observatie. Ze liep ergens in Frankrijk (Parijs?) over straat en zag hoe de moeders hun babies vervoerden. Talloze malen heb ik daarna hetzelfde gezien in de straten van Amsterdam. En met de komst van de bakfietsmoeder zie ik het veel vaker: de moeders hebben geen ontzag voor het verkeer en ogenschijnlijk ook niet voor de risico’s waaraan ze hun nageslacht, pardon ‘de kids’, blootstellen. Toch hoor je gek genoeg nooit dat het verkeerd afloopt. Dit in tegenstelling tot de fatale dodehoekspiegelongevallen, waarvan trouwens ook meestal vrouwen het slachtoffer zijn...
‘...one of the things I noticed about these babies was that they were apparently being used as some kind of traffic testers. Their mothers would be pushing them along in their strollers – and they would come to a busy street with lots of parked cars – and the mother can’t see what the traffic is like because of all the parked cars – so she just sort of edges the stroller out into the street and cranes her head out afterwards. And the most striking thing about this is the expression on these babies’ faces as they sit there in the middle of traffic, stranded, banging those little gavels they’ve all got and they can’t even speak English.’
- Laurie Anderson, Beginning French
Antony Oomen
29.IV/2014
Amsterdam