De wereld mijn taal

Gepubliceerd op

— Geplaatst in gelegenheidspoëzie, poëzie

(voor Wiebe)

 
De wereld mijn taal
 
 
Wat mij gebeurt
Ver­an­dert mij
Het deert mij niet
Klei­neert mij niet

Maar ik ben niet van steen
Ik kijk voor­uit noch om
In wrok noch met wroeging
Ver­schans mij in mijn taal

Ik ken deze wereld
Zij zegt mij niets meer
Het heden snap ik niet
Het eer­dere amper

De toe­komst is mijn tijd niet
Wat mij toe­komt neem ik
Wat ik kwijt ben laat ik weg
Wat sta ik hier?

Er is geen vertroosting
In mijn woorden
Mijn taal is het oog in de storm
Zij is de storm

Zij is de rots in de stroom
Zij is het stro­mende water
Zij is onbe­sten­dig het weer
Zij is niet min­der, niet meer
 

Antony Oomen
11.VII/2013
Amsterdam