(voor Joep Lange)
Een gebeurtenis
Als ik aan de zomer denk, zie ik weer het weidse land
Ik voel de stekende zon terwijl ik over landerijen tuur
Ik ken het koele water van de beek, de glooiende velden
De kar met paarden op het rulle bospad
Het zand, de wind, de zonnebloemen en het hooi
Ik weet hoe het daar ruikt en hoe de stilte klinkt
Het ruisen van een briesje in de bomen
Het deinende koren, in de verte een kerkklok
Een ronkende tractor misschien, een vliegtuig
Een zacht zoemen en geritsel in de struiken
De leeuwerik zingt er onzichtbaar hoog
Maar verder gebeurt hier niets
De paden kennen hier geen richting
Over wat plaatsvond wordt gezwegen
Men herinnert zich niets
Iemand heeft in dit landschap een traan gelaten
Geglimlacht, gefluisterd en geschreeuwd:
Deze gebeurtenis was ongepast
Zij heeft geen bestaansrecht
Dit is wat ik zei ze heeft geen ziel
Er ligt alleen nog een stukje papier
Een instapkaart, een vluchtnummer, een naam
Stoelnummer zoveel aan het raam
Hoe zwaar het gewicht van wat daar ligt
In de zomer, in het zonlicht
Je kunt het oprapen en verscheuren
Versnipperd voeren aan de wind of aan het water
Maar het ligt er en blijft liggen, het gaat nooit meer weg
Dit land is blijvend getekend
De stilte zal nooit meer betrouwbaar zijn
Antony Oomen
17.VII/2015
Amsterdam
Mooi ingetogen. Dank.