Eer­wraak

Gepubliceerd op

— Geplaatst in poëzie, vrij vers

Eer­wraak
 
 
Als ik van­daag een traan laat
Dan huil ik om het dwalen
Van vaders die hun dochters
Ste­ni­gen en hun zonen levend
Begra­ven. Heb mededogen.

Geen woord over de moeder.
Geen woord over de zuster.
Die hul­len zich in zwij­gen. Eer is iets
Voor man­nen, stin­kende mannen.
Vaders en broers. Genade!

Heb deer­nis met dit kind.
Geen woord kan het redden
Geen ver­los­sing dan de dood.
Hier wordt de ziel verkwanseld,
Gauw, geef mij een geweer.
 

Antony Oomen
28.V/2014
Amsterdam