Los zand.

Gepubliceerd op

— Geplaatst in gelegenheidspoëzie, poëzie

(voor Filippo Z. en consorten)

 
Los zand.
 
 
Zand­kas­te­len op het strand,
burch­ten, tun­nels, labyrinten,
onweer­spro­ken nog door
de zee: in wezen los zand.

Zand­kor­rels willekeurig
bij elkaar maar samen
dat strand waar bandeloos
de liefde werd bedreven.

Woes­tiijn­zand, onbegrensde
weids­heid en hoog erbovenuit
torent de zand­lo­per en
ledigt en ein­digt de tijd.
 

Antony Oomen
12.XII/2012
Amsterdam