Omran
Iemand heeft het ventje voor mij neergezet
verdwaasd, wat hij heeft meegemaakt
het instorten van de wereld probeer dat maar
te snappen. Daar zit je dan. Probeer kalm
te blijven terwijl het joch tegenover jou
steeds het gruis uit de ogen wrijft
Bloedstollend. Adembenemend. Ontstellend.
Sindsdien kijkt hij me vragend aan
Bij het ontwaken al kijkt hij naar mij
Aan de ontbijttafel zwijgt hij met grote ogen
In de trein rijdt hij heimelijk met mij mee
Hij kijkt maar wat ziet hij, ziet hij mij?
Steeds zit hij tegenover mij
Hij kijkt en ik kijk zo kalm ik kan terug
ik slik mijn ontzetting in en glimlach maar
dit jongetje mag in mij niet zien wat ik in hem zie
hoe hij eruitziet
hoe ik me voel doet niet ter zake
maar hoe hij zich voelt
wat er gebeurd is
Antony Oomen
24.VIII/2016
Amsterdam