Vlag, half­stok

Gepubliceerd op

— Geplaatst in gelegenheidspoëzie, poëzie, vrij vers

Vlag, half­stok
 
 
Van­daag voor dag en dauw hijst zij zich de trap op.
Haar kou­sen wat afgezakt.
De oude vrouw, met moeite schuift zij boven een raam omhoog.
Een poosje leunt zij naar bui­ten, tuurt naar de stilte van de gracht.
Nie­mand merkt haar op. Ze bestaat niet op dit vroege uur, voor velen nog half nacht.

Had je van bui­ten toe­ge­ke­ken, je had gezien hoe zij voor­zich­tig weer naar bin­nen gleed.
De armen eerst, dan het boven­lijf, tot slot het grijze hoofd.
Even zelf een vlag die wordt gestreken.
Dan een tijdje niets.
Tot­dat zij, schuch­ter, over de ven­ster­bank naar bui­ten steekt de vlaggenstok.
De vlag halfstok.
 

Antony Oomen
8.VIII/2014
Amsterdam

 

Foto – Arjan Alme­kin­ders