60

Gepubliceerd op

— Geplaatst in columns, proza, vrij proza

60
 
 
Zater­dag word ik 60. Dat vind ik heel gek. Als ik het uit­spreek, voelt het onver­bid­de­lijk als een diagnose.

Een groot deel van mijn leven ben ik ziek geweest. Ern­stig, soms zelfs levens­be­drei­gend. Zo bezien mag het gerust een won­der heten dat ik nog leef.

Ik ben dit leven in toe­ne­mende mate gaan waar­de­ren. Lange tijd vond ik er niet veel aan.

Ik stuur mijn moe­der bloe­men met een bedank­briefje: zes­tig jaar gele­den schonk je mij het leven. Een geschenk dat ik lang niet altijd op waarde heb geschat – wat berustte op een ver­gis­sing. Bedankt, moeder.
 

Antony Oomen
6.I/2015
Amsterdam