Olijf­boom

Olijf­boom
 
 
Paus Fran­cis­cus deed per Twit­ter een oproep aan alle men­sen van goede wil om hem te vol­gen in zijn gebed voor vrede in het Mid­den-Oos­ten. Een gebed waar­voor hij de pre­si­den­ten Shi­mon Peres en Mahm­oud Abbas had uit­ge­no­digd in de tui­nen van het Vati­caan en waar­bij ook patri­arch Bart­ho­lo­meus aan­we­zig was.

Er wer­den joodse, chris­te­lijke en isla­mi­ti­sche gebe­den uit­ge­spro­ken in het Engels, Hebreeuws, Ara­bisch en Ita­li­aans, lees ik. Het was een bij­zon­der, ja his­to­risch moment.

Na het gebed omhels­den de staats­hoof­den elkaar en plant­ten als teken van vrede samen met Zijne Hei­lig­heid een olijf­boom in de tuin. Voor zover ik weet, wer­den er geen witte dui­ven los­ge­la­ten. Wel moest ik den­ken aan de hon­derd­dui­zen­den Pales­tijnse olijf­bo­men die Israel de afge­lo­pen jaren met wor­tel en tak heeft uitgeroeid.

Waar­schijn­lijk was dit de eer­ste keer dat werd gepoogd het Mid­den-Oos­ten-con­flict spi­ri­tu­eel op te los­sen. O, Hei­lige Geest, dacht ik, daal neder in de har­ten van deze man­nen en hun vol­ke­ren. Breng er in Gods­naam vrede.
 

Antony Oomen
9.VI/2014
Amsterdam