Doel­loos

Gepubliceerd op

— Geplaatst in poëzie, vrij vers

Doel­loos
 
 
Eén ding dat duis­ter­nis ver­drijft: licht
Zoals de sche­mer ook het dag­licht doodt
De dag de nacht haar doel ontrooft
Of die juist gaf bete­ke­nis en wroeging

Wroe­ging, als je het uit­spreekt voel je
Al, dit zit niet goed, er is iets goed mis
Het had anders moe­ten lopen. Waar is
Het ver­lan­gen ont­spoord, de hartstocht

Waar is de harts­tocht gedoofd, het hart
Ver­steend? Deze bevro­ren rivier belooft
Kilte, een ver­dwaalde vogel in de stilte
Win­ter: zwer­ver, jun­kie in de goot.
 

Antony Oomen
25.X/2014
Amsterdam