Blue Monday
een blauwe maandag liep zij langs het strand
met links het water, rechts het land
wat, dacht ze, als ik nou eens heel hard riep
en regelrecht de zee in liep?
de zee in, om nooit weer te keren
wie mist mij dan, wie zal het deren?
toen kwam ze daar Bram Bakker tegen
steun, toeverlaat en op hoop van zegen
stelde Bram haar vlug gerust
hij heeft meteen haar hand gekust
en zei: kom jij maar naar mijn gala mee
’t Depressiegala, in Carré
Antony Oomen
17.I/2016
Amsterdam