Het Park

Gepubliceerd op

— Geplaatst in poëzie, vrij vers

Het Park
 
 
Met haast en spoed ver­trok ik naar het park

Onza­lig uur waarop ik niets te zoe­ken had
Iets joeg mij voort op ‘t koorts­ach­tig jach­tige pad
dat ik lang gele­den schoor­voe­tend prat betrad

Toe­ge­ge­ven, ik had behoefte aan natuur

Natuur, maar wel op loopafstand
Stads­na­tuur met moge­lijk een weiland
bloei­ende bomen en strui­ken – aanplant

Geen wil­der­nis, maar door de mens bedacht

land­schap­pe­lijk ont­werp, aan­ge­legd kunstwerk
van plant en dier geknecht door paal en perk
Hol­landse olm, haag­beuk, gladde iep en berk

Zo fraai staan ze daar ruw­weg in gelid

op de hun toe­ge­me­ten plek
langs ‘t water, met het oever­loze gekwek
van een­den – en mijn eeu­wig zelfgesprek

In de bos­scha­ges ech­ter waar­den schim­men rond

Daar werd geen ander­halve meter meer betracht
maar hé wat had je dan verwacht:
in het stru­weel immers zijn natuur­wet­ten van kracht

Maar wat zegt u nou toch weer Frau Doktor?

Waarom ze hét niet doen met Zoom?
Zoem wel­ze­ker maar dan het soort gezoem
dat je aan­treft bij bij en bloem

Ik wil wor­den gestreeld zoe­men de mannen

Ik wil ban­de­loos wor­den vermaakt
Zoe­nen, stre­len, naakt wor­den aangeraakt
Opdat mijn liefde weer naar wilde bij­slaap smaakt
 

Antony Oomen
04.VI/2020
Amsterdam