Nationale Herdenking
Vandaag vergeten we even – we herdenken
Vergeten even de zeven kisten van eergisteren
Vol puzzelstukken van lichamen van mensen
Waar geen mens meer van te maken valt
We vergeten even de honderdzestien dagen
Dat we ze lieten liggen tussen zonnebloemen
Lieten verwelken op het slagveld, in de steek lieten
Tussen zonnebloemen, tussen wrakstukken, in de regen
In de regen en de zon en de leugens, in de stilte
In het lawaai en de stilte, dag en nacht vergeten we
Vandaag herdenken we, we brengen hulde
Plengen tranen, we missen, God wat missen we de tijd
De tijd van samen, van bloemen en van boeken
En van wijn en bier en van lachen en huilen
De tijd die stilstond en de tijd die we te kort kwamen
De tijd die vanzelfsprekend was maar nooit terloops
We gedenken de mensen, de mannen en vrouwen
De vaders, de moeders, de kinderen
De opa’s en oma’s, de kleinkinderen en de vrienden
De vrienden, altijd blijven wij de vrienden
Herdenken, nooit vergeten dat wij vrienden blijven
Overdag en in de nacht, in de zomer en de winter
Dat we gedoemd, verschuldigd zijn, steeds terug te halen
Heel te maken in de winter wat in de zomer stuk ging.
Antony Oomen
10.X/2014
Amsterdam
Goed gezegd.