Ode aan de gesto­len fiets van Ron de Bruijn

Gepubliceerd op

— Geplaatst in poëzie, vrij vers

Ode aan de gesto­len fiets van Ron de Bruijn
 
 
Hij reed zo lek­ker, mijn gesto­len fiets
Mijn mooie, lieve Batavus
Lie­ver dan met bus of tram
Trot­seer­den wij samen
Weer en wind.

Door weer en wind
Door dik en duin
Wij waren altijd samen
En waar wij ook kwamen
Ieder­een vond ons een leuk stel.

Nu is hij weg. En ik ben alleen
Ach­ter­ge­ble­ven en verlaten
Alle stra­ten zoek ik af, alle stegen
En hoop ondanks beter weten: misschien
Komen we elkaar toch weer eens tegen
 

Antony Oomen
2.I/2014
Amsterdam