Regen

Gepubliceerd op

— Geplaatst in poëzie, vrij vers

Regen
 
 
Je wordt wak­ker mid­den in de nacht
De stad is ver­la­ten, de stra­ten zijn leeg
En ’t regent al dagen achtereen
Je denkt ieder­een is weg­ge­gaan zon­der mij

Het is dood­stil in de stad op de wind na
Het zachte rui­sen van de regen
Je luis­tert aan­dach­tig, de klok slaat
Vier uur en geen teken van leven

Geen levens­te­ken en je bent alleen
Je kunt alleen maar hopen op het wonder
Van de slaap, dat je opnieuw wak­ker wordt
In de warmte, op een eiland in de zon
 

Antony Oomen
18.VIII/2015
Amsterdam