Waar­heid

Gepubliceerd op

— Geplaatst in poëzie, vrij vers

Waar­heid
 
 
Van­mor­gen vroeg ont­moette ik de waarheid
Ver­kracht, ver­kwan­seld voor een appel en een ei.
Al wat ze zei: geloof mij niet.

Geloof mij niet als ik bij dage­raad de leu­gen omhels
Als ik de ruimte en de tijd verdeel
Het duis­ter met de dag verzoen.

Wacht niet op mij. Ik ben al te laat.
Nie­mand ver­wacht mij meer. Niets ach­ter­haal ik.
Ik, speld in een berg listen.
 

Antony Oomen
15.VII/2014
Amsterdam

 

Foto – Nieuw­Wij